Zing! (Het wordt toch weer niks)

In het verleden is het me wel eens gelukt om het aanstaande WK (of EK) te negeren totdat de eerste wedstrijd daar was. Het scheelde me de draaimolen van opgeklopte verwachtingen en drieste fantasiescenario's nog voor er ook maar een bal getrapt was. Nu ik niet meer in Nederland woon zou dat toch heel goed mogelijk moeten zijn. Het is echter een vrolijk innemend supporterslied, dat de schlemielige hoop zo mooi in tekst en muziek wist te vatten, dat het vuur in mijn wakker maakte.

Jan en Ali: Zing!

Hoe volg ik het WK en blijf ik geestelijk gezond?

Het is weer zover, de koorts slaat toe en de enige manier waarop dit goed kan aflopen is als Oranje wereldkampioen wordt. De kansen daarop moeten als tamelijk klein ingeschat worden en daarom lijkt het lot ook dit jaar te zijn dat het WK (of EK) de psyche een nodeloze deuk gaat bezorgen. Hoe kunnen we dat voorkomen?

Het genot is te groot. Het is niet mogelijk om die van Oranje vervulde toernooien niet te volgen. Maar er moet toch een manier zijn om te genieten en bij tegenslag niet volkomen tenonder te gaan? Dat is het doel van dit blog: hoe kan ik het WK volgen, volop genieten en niet totaal kapot zijn als het onvermijdelijke gebeurt: de uitschakeling...

Ter herinnering is hier de laatste mijlpaal in de persoonlijke deconfiture van deze supporter. Op het EK van 2008 dat zo onvoorstelbaar goed begon en de zo levensgevaarlijke hoop op meer tot leven bracht, verliep de kwartfinale tegen Rusland dermate stroef, dat het debacle al in de lucht hing. En toch, Van Nisterooy scoorde 1-1, de verlenging werd gehaald en de waanzinnige hoop en frustratie kwamen tot uitbarsting. Hij scoorde, en ik stampte zo hard op de grond, dat ik nog twee weken mank liep.