Hoe gezond is dit?

Toevallig had ik het er met een collega-blogger over: waarom schrijf ik het Gezond WK blog. Ook zij kende mij alleen maar van Anne is a Man en daarom bracht ik het nog eens onder woorden en zo kon het gebeuren dat de formulering een nieuwe draai kreeg: Ik schrijf Gezond WK om mijn gedrag en emoties tijdens het WK geregeld te houden. Zoals je in het dagelijks leven jezelf ook kunt beheersen en niet vervalt in dwangmatig en antisociaal gedrag, en je emoties compenseert zodat je niet van het ene uiterste in het andere vervalt, zo moet dat dus ook tijdens het WK. Opeens klinkt het weer helemaal als vanouds - misschien klonk het wel anders omdat ik het in Hebreeuws onder woorden moest brengen.

Hoe dan ook, ik kon haar melden dat het eigenlijk opnieuw gelukt is. Net als in 2010 en 2012, heb ik goed genoten van het toernooi en heb ik normaal gebaald van Oranjes verlies en kon ik daarmee normaal blijven functioneren. Tot zover geen nieuws. Toch was er iets dat me nog wel dwars zat en me stopte om al gisteren of eergisteren het verlies op penalties tegen Argentinie van een blogpost te voorzien.

Ik voelde een leegte die op een kater lijkt: Een wolk van lichte irritaties en gebrek aan richting. Daarbij merkte ik nog iets: een gemis; ik miste het leuke WK en het hopen en mijmeren met betrekking tot het vervolg. Het werd me duidelijk dat dit ook lijkt op ontwenning. De WK verslaafde valt in een cold-turkey. En dat zou dan weer wijzen op een niet geheel gezond WK.

Dat mag dan de uitdaging voor de volgende keer worden. En nog een klein beetje rond de kleine finale die Oranje vanavond speelt.

Houvast Sneijder

Met angst en beven zal ik mij naar de TV begeven vandaag. Tot overmaat van ramp heb ik me verplicht om de wedstrijd te kijken met collega's en een en ander is georganiseerd door een van zelfvertrouwen blakende fan van de oosterburen. Het voelde al niet goed en nu kan ik niet eens op een stil plekje alleen lijden.

Op het WK raakte ik meer en meer onder de indruk van Sneijder en ik blijf overtuigd dat hij de leider is die de doorslag geeft. In de interviews blijft hij ook het beste overkomen van allemaal. Al is hij op die laatste video wel meer gespannen dan in het verglijkingsmateriaal van twee jaar geleden:

EK 2012



WK 2010

Herpakken tegen Duitsland (de vergelijkingen)

Het is leuk om optimisitisch te zijn over morgen, maar het is niet zo gemakkelijk om een serie slechte resultaten (en het is een serie) recht te zetten in een wedstrijd tegen de sterkst mogelijke tegenstander waarin het hoe dan ook erop of eronder is. In de vorige post schreef: we hebben het wel eens eerder meegemaakt, doelend op de wedstrijd tegen Engeland in 1988, maar er is ook een tegenvoorbeeld.

We hebben het in 1990 ook meegemaakt. Met de hakken over de sloot de groep overleefd en toen de achtste finale tegen West-Duitsland. Uiteindelijk werd er niet slecht gespeeld, eindelijk, maar de overdaad aan stress en zenuwen kwam er aanvankelijk verkeerd uit en heeft wedstrijd geen goed gedaan. En verloren werd er ook.

Het is vreem om onze jongens aan het woord te zien in de NOS videos. Terwijl ik vrij pessimistisch ben, ogen zij zo rustig en vol zelfvertrouwen. Je zou haast zeggen te rustig en met teveel vertrouwen, net als het bijna laconieke spel tegen de Denen.

Volgens mij moeten we niet zeuren

Robben uitgefloten bij Bayern, tja. Leuk is anders, dat is ook waar, maar om nou van schandalig te spreken, dat vind ik dan weer kinderachtig.

Net als Robben zelf was iedereen die voor Bayern is doodziek van de gemiste penalty in de CL finale. Voeg daar dan nog eens bij dat dit een wedstrijd was waarin hij juist TEGEN Bayern speelde. Dus iedere Bayern-fan kon Robben uitfluiten, zonder het team te schaden. En dat zo kort na de deceptie van Munchen. Het was dus eigenlijk DE uitgelezen kans voor elke boze fan om de frustratie en teleurstelling eruit te gooien. En voeg daar dan nog weer bij dat de eerstvolgende wedstrijd met Robben Nederland-Duitsland is; weer is hij dan de tegenstander. Zo bezien was het simpelweg onvermijdelijk.

Zaken die begrijpelijk en onvermijdelijk zijn, daar moet je je schouders over ophalen. Hoe pijnlijk en onterecht ook. Als je daar een punt van maakt verspil je je energie. Het is ook een beetje kinderachtig. Het is mekkeren. Het is zeuren en daarom vooral een teken van zwakte.





Zien Van Bommel en Van Marwijk dit dan niet? Ik vermoed eigenlijk van wel, en meestal zijn ze niet zo kinderachtig. Okay, meestal is niet altijd, maar het zou dus ook uit een calculatie voort kunnen komen. Om de zaken een beetje op scherp te zetten voor Nederland-Duitsland.

Ik vind dat we dat niet nodig hebben. En zeker niet op deze manier. Zeuren is een teken van zwakte. Je moet niet zeuren.

Het kan ook anders: Wil het publiek van Bayern zijn eigen vedette uitfluiten? Dan hebben ze een probleem. Het is hun probleem. Laat ze maar fluiten. Wij halen onze schouders op. Veel beter.

Eredivisie, Champions League

Morgen begint de eredivisie te voetballen. Dat is een heel andere spanningsboog dan een WK. Dat is een jaar lang voetballen, een volledige competitie, gestaag punten sprokkelen. Hoewel ik hier ook een ploeg heb, Ajax, die ik net zo graag zie winnen als Oranje op een WK is het anders kijken, anders er naartoe leven.

De Champions League heeft wat meer de glitter en de korte, heftige spanningsbogen zoals een WK en ook hier mogen Nederlandse ploegen mijn gevoelens opstoken. Twente en Ajax. (Niet meer toch?) De CL is voor mij eigenlijk een beetje te voreg begonnen. Die voorrondes kan ik niet zo goed zetten. Zodat Ajax al in eigen huis 1-1 tegen PAOK had gespeeld voor ik er erg in had.

1-1 thuis is een slechte uitgangspositie. Gaan we dan meteen er al uitvliegen? Nee, want uit werd het 3-3

Onverwoestbaar optimisme

Wat is het ergste dat er nu nog kan gebeuren? We verliezen - niet leuk, maar is dat nou zo'n asgrouwe domper zoals we bij alle voorgaande toernooien hebben meegemaakt? Wil het zo'n katterige teleurstelling worden, dan moet het een speciaal pijnlijke nederlaag worden. Want hoe je het ook wendt of keert, ook als we tweede worden is het WK eigenlijk geslaagd.

Dus ik zoek naar de doemscenarios en ik kan ze niet goed vinden. Je kan een voorsprong verspelen. Je kan jezelf de das omdoen met bijvoorbeeld rood voor Van Bommel. Je kan vreselijk van de mat gespeeld worden. Je kan benadeeld worden door de scheidsrechter. Maar dat zijn min of meer normale verliezen. Sterker nog, de kater zit hem er dan in dat je het misschien toch had kunnen winnen als je meer een normale wedstrijd had gehad. En hoe katterig is dat nou helemaal.

Het lukt me niet om het veel erger dan dit te bedenken. En dus lijken we een normale kans te maken. Misschien is Spanje beter; zo lijken de meeste kenners erover te denken, maar dan heb je nog altijd een gerede kans. En het blijft een finale.

Kortom, ik ben ontspannen. Ik heb goede hoop te genieten en het lijkt erop dat het een gezond WK is geworden. De enige vraag die blijft is: zijn we echt op de proef gesteld?

De drank is klaar

Waar ging het nou om op dit blog? Om de kater af te zweren - toch? Maar hoe fout kan het nog gaan? Het zou het ergste geweest zijn om tegen Slowakije te sneuvelen. Ook als er nu twee druilerige rotwedstrijden met smadelijke verliezen volgen, dan nog kan je zeggen: Oranje heeft de halve finale gehaald en in ieder geval als statistiek is dat een prima resultaat.

Dus de spanning begint een beetje van me af te glijden. Mijn gemberzeupie is trouwens rijp om gedronken te worden en mocht het me toch een beetje teveel worden vanavond, dan is er een ongezonde troost bij de hand. Maar dan volgt een kater die je zelf maakt.

Onze jongens kunnen al haast geen kwaad meer doen.

Waar kwam het vandaan?

Wat kan er nog nabeschouwd worden over de match tegen Brazilie? Zeker door een niet-kenner zoals ik. Mijn lezers hebben echter gevraagd of ik wil terugkijken op de wedstrijd met het lijstje rampen dat ik oplepelde op woesndag: Hoe gaat het verkeerd? Welke van die kwalen speelden op en wie werd er door getroffen?

Het eerste doelpunt
Ik dacht, wie het eerst scoort die wint. Nederland werd door dit scenario getroffen, maar vocht terug en met succes

Aanslag
Hoewel Arjen Robben bekwaam kan duikelen, werden er toch ook heel wat aanslagen op hem gepleegd. Bastos had al drie keer geel kunnen krijgen, maar haalde de wissel met maar een kaart op zak. Kortom, een scenario waar Nederland onder had te lijden, maar niet cruciaal.

Melo en Cesar zitten mis - doelpunt Sneijder

Eigen doelpunt
Een dag lang dacht ik dat Brazilie hierdoor getroffen werd, maar uiteindelijk heeft de FIFA besloten dat niet Felipe Melo, maar Sneijder het tweede doelpunt heeft gemaakt.

De conclusie moet zijn dat onze jongens toch niet de zwakke mentaliteit hebben waar ik voor gevreesd heb. Of?

Het is een ding om tot het gaatje te gaan in een wedstrijd tegen de kampioen der kampioenen. Ook als je achterstaat en ondanks een fel gevecht verliest, hoef je niet om te gaan met twijfels over fundamenteel falen, of over gerechtvaardigde resultaten.

Dat is heel anders tegen een zwakkere tegenstander. Daarmee wil ik zeggen dat wellicht meer nog dan Brazilie, Uruguay een test voor de Nederlandse mentaliteit zal zijn.

Mijn gemberbocht

Als je je ellende gaat verdrinken, doe dat dan met slechte drank. De gemberlikeur die ik maak is zo'n gevaarlijk bocht.

Ik kan hier weliswaar geen interessante drankjes kopen die ik uit Nederland kende, maar wat hier weer wel te koop is -in de supermarkt zelfs- is 96% zuivere alcohol voor consumptie (wat de Amerikanen 'rot gut' noemen). Die meng ik met suiker en verse gember (in reepjes gesneden) en die verdun ik met de helft water. Twee weken laten staan (af en toe schudden) en je hebt een uitstekend minderwaardig drankje.

Voor degene die dit wil nadoen, maar geen toegang to pure alcohol heeft: neem de goedkoopste wodka/gin/jenever/tequila die je slijter onder aan het schap heeft staan. Mengen met suiker en vers gesneden gember. Twee weken wachten en klaar is je bocht.

0.75 liter alcohol
0.75 liter water
200 gram verse gember
1 a 2 kopjes suiker (naar smaak)

Eigenlijk is dit het beste

Ik was buitengewoon tevreden over de wedstrijd Nederland-Denemarken. Het kon veel slechter, als het een eclatante overwinning met betoverend voetbal was geworden, dan waren we weer exuberant gaan hopen. En ook niet zo goed als het een gelijkspel of een nederlaag was geworden en we weer aan het lijden waren.



Nu was er een overwinning, zonder dat er geimponeerd was. Een goed resultaat, dat alle opening laat op een goed vervolg, maar geen excessief gedroom. Het is niet zoals in 2008 dat ik geheel delirisch was van de grote, swingende overwinningen op Italie en Frankrijk.

Maar wacht eens even... Hoe swingend waren die nu helemaal? Laat ook deze overwinning niet de ruimte tot het hebben van opgeklopte hoop? Is dit niet het moment geweest dat ik dacht: nu hebben we die ene slechte wedstrijd gehad, we hebben hem desondanks gewonnen en vanaf hier crescendo? Je gaat zo makkelijk voor de bijl. Beter dat de Denen die paar goede kansen die ze gehad hebben erin geschoten hadden. Dan waren we nu op tijd ontnuchterd.

Overschat, onderschat

Het begint bijna vervelend te worden. Je kan geen buitenlandse analist nalezen of hij schrijft over Oranje dat het heel goed kan spelen maar dat het gewoon wachten is totdat het team uit elkaar valt. Ook The Cup Running Over schrijft de Nederlandse ploeg deze implosieve neiging toe. Underperformance heet het hier. Desalniettemin worden onze jongens als zesde kanshebber in hun lijstje genoemd. Samen met Italie zijn we de tweede garnituur van kanshebbers. De te kloppen ploeg: Brazilie. EN ook dat zegt bijna iedereen, als die tenminste geen Spanje zegt.

Het is daarom wel aardig om ook het artikel op Eurosport te lezen waarin alle cliches over de deelnemers op een rijtje worden gezeten dan ontkracht met de realiteit. Echter, ook deze schrijver durft Nederland niet echt een kanshebber te noemen.

Stereotype: Aah, the Dutch. Everyone's second team (if Brazil have already been knocked out). Ever since the days of Johan Cruyff and Total Football in the 70s, Holland have been all about technical supremacy and mental fragility, mercurial brilliance and in-fighting. Even worse at penalties than England.

Reality: Sneijder and Arjen Robben (struggling with injury, as ever) provide sparkle, but the rest of the Dutch squad is as sturdy as a pair of clogs, as functional as a windmill... you get the idea. Disciplinarian coach Bert van Marwijk has moulded an unfussy squad with more emphasis on organisation than flair.

En wij Nederlanders? Wij zijn steeds meer overtuigd dat we wel wereldkampioen worden. Voor ons heeft het geen zin om naar de zwakke mentaliteit te kijken die onze buitenlandse evenknieen ons toezwaaien. Als je daar op let, dan heb je helemaal geen kans. En dus let je op de mooie kanten en dan schiet je in die richting door.

En zo lijkt Oranje zowel (door de anderen) het meest onderschat als (door ons) het meest overschatte team.

Neerlands avontuur in Zuid-Afrika - Scenario's (3.3)

Iedereen had het zien aankomen, maar niemand had gedacht dat het op deze manier zou gaan: in de kwartfinale moet Oranje tegen Brazilië aantreden.

De Brazilianen waren door de groep gestoomd met klinkende overwinningen op Noord-Korea (8-0), op Ivoorkust (3-2) en op Portugal (2-1) wat hen een tweede ronde partij opleverde tegen de nummer twee uit groep H.

Group G	PL	W	DRAW	L	GF - GA	PNT
Brazil	3	3	0	0	13 - 3	9
Côte d'Ivoire	3	2	0	1	10 - 6	6
Portugal	3	1	0	2	6 - 7	3
Korea DPR	3	0	0	3	3 - 16	0

In groep H had Spanje zonder tegendoelpunten en met een optimale score de eerste plaats gepakt. Tweede was Zwitserland geworden dankzij tweemaal 2-1 op Chili en Honduras, nadat met 3-0 van Spanje verloren was.

Group H	PL	W	DRAW	L	GF - GA	PNT
Spain	3	3	0	0	8 - 0	9
Switzerland	3	2	0	1	4 - 5	6
Honduras	3	0	1	2	2 - 5	1
Chile	3	0	1	2	2 - 6	1

Nog makkelijker dan de Spanjaarden kregen de Brazilianen het tegen de Zwitsers. Al bij rust stonden ze met 3-0 voor en de eindstand van 4-0 was eerder geflatteerd voor Zwitserland dan voor de geweldenaren uit Zuid-Amerika, die weer van alle kanten de Samba-voetballers werden genoemd. Brazilië - Zwitserland 4-0

Vol zelfvertrouwen beginnen ze aan de kwartfinale. De Nederlandse voetballers zijn merkbaar uitgeput na de wedstrijd tegen Italië en het begin is dan ook moeizaam. De Brazilianen komen een paar maal vrij voor het doel maar Boschker (die de geblesseerde Stekelenburg vervangt) verricht twee magistrale reddingen, zodat het bij rust 0-0 blijft.

In de tweede helft komt Oranje aan beter voetbal toe en Kuyt maakt 1-0. Er breekt een Braziliaanse storm los waarbij Boschker opnieuw een fenomenale redding lijkt te maken. Hij komt uit zijn doel en werpt zich met succes op de bal en de opstomende Braziliaanse spits. De scheidsrechter ziet er een overtreding in. Boschker krijgt rood en via een penalty komt Brazilië op 1-1. Weer wordt het verlengen.

Nederland moet de laatste wissel gebruiken om Vorm in te brengen en de jonge doelman is nog niet ingespeeld of hij wordt verrast door een verdwaald schot dat Oranje op een 2-1 achterstand zet. Daarna maakt hij echter geen fouten meer. De Brazilianen testen hem links en rechts, maar komen er niet langs. Dan laten ze het er maar bij, overtuigd dat ze al gewonnen hebben. Maar dan scoren Van Persie en Elia, waardoor Oranje de halve finale haalt. Nederland - Brazilië 3-2

Wordt vervolgd...

Oranje is wereldkampioen wisselvalligheid

Rondkijkend op het internet, buiten de Nederlandse bronnen is het pessimisme troef, als het om Oranje gaat. Ik vond er zelfs een (The Bleach Report) die voor Nederland zelfs geen plekje bij de laatste 16 weggelegd zag.

In The Guardian schrijft Rob Bagchi een stuk dat nauwgezet de consensus weergeeft en dat met mijn eerste WK scenario overeenkomt. De onzen winnen de groep, komen in de tweede ronde langse Paraguay of Slowakije en dan eindigt het verhaal in de kwartfinale met Brazilie. Oh ja, ALS Brazilie verslagen kan worden dan kunenn onze jongens ook zomaar doorgaan naar de finale, maar dat ziet Rob niet gebeuren en als je meer dan 50 reacties op het artikel leest, wordt die opvatting door menigeen onderschreven.

Het Nederlandse team is gewoon te wisselvallig. Of het nou komt door onderlinge twisten, ego's, zwakke verdediging of wat dan ook, meer dan welk andere national voetbalteam, weet je het met Oranje nooit. Het kan vriezen, het kan dooien zogezegd, maar uiteindelijk ziet niemand dat deze ploeg over de mentale kracht beschikt om door te zetten en het af te maken.

En ik denk dan: het leuke met voetbal is de onvoorspelbaarheid. Daar hebben niet alleen wij last van.

Foute Mentaliteit

In de podcast World Cup Buzz, beticht de analist Simon Kuper (een Nederlander? Je zou het denken als je zijn accent hoort. Maar hij woont in Parijs en publiceert in het Engels.) het Nederlandse voetbal van een verkeerde mentaliteit.

Hij begint met een verklaring voor de zwakke vertoning van Oranje tegen Rusland op het laatste EK. De tactische vondst van de Russen was om alle spelers behalve Bouhlarouz te dekken, zodat de arme Khalid tegen zijn eigen beperkte voetballend vermogen aanliep. Het klinkt allemaal een beetje te gemakkelijk, maar dan komt Kuper met zijn expose over de Nederlandse voetbalmentaliteit.

Oranje wil de winst verdienen, met mooi en dominant voetbal. Als er niet met mooi voetbal gedomineerd kan worden, zo stelt Kuper, verliest het team de wil om te winnen. De koppies gaan hangen, zoals dat zo vaak genoemd werd. Maar ik wil het nu niet over de voetballers hebben.

Ik vraag mij af of wij als supporters een dergelijke mentaliteit hebben. Maken wij een vergelijkbaar mengsel van romantiek en moraal? Is onze ongezonde dweperigheid met Oranje er een gevoed door romantiek, de diepe wens dat het hoogste bereikt wordt en dat het op de allermooiste manier zal gebeuren? En tegelijk zijn we dan moralisten, zodat wanneer het niet het allermooiste is wat we zien (of het nu het vetroonde spel of de uitslag is), we meteen omslaan in deprimerende gevoelens dat we het niet verdienen en dat het niet mag zijn.

Is dat misschien het probleem, waarom we geen gezond WK kunnen hebben; dat we niet van ons team kunnen houden ook als het wat minder gaat. Dat we het verlies niet kunnen accepteren omdat we alleen maar mogen houden van dat wat wint en weergaloos mooi is? Daar zit wel wat in lijkt me.