Voorgevoelschouwing

Het is met de nodige onzekerheid dat ik de wedstrijd tegen Denemarken voorbeschouw. Het is nog niet zo erg als met de voorgevoelens voor de wedstrijd tegen Duitsland of tegen Portugal, want daarvoor ben ik echt angstig, maar niettemin ben ik ervan overtuigd dat we het tegen de Denen ook heel moeilijk gaan krijgen. Bovendien is dat de eerste wedstrijd. Dat is de wedstrijd die gaat bepalen hoe je het toernooi ingaat. En gezien de voorbereiding moet dit toch al een EK worden waarin onze jongens in het toernooi groeien. Dan kan een valse start meteen al betekenen dat je voor dat groeien de tijd niet eens krijgt.

NL - Denemarken 2010

De Denen worden algemeen beschouwd als de zwakste van de poule, maar dit team heeft niet voor niets Portugal in de kwalificatie achter zich gelaten. En als je terugdenkt aan het eerste duel op het WK 2010, Nederland-Denemarken, word je ook niet optimistisch. Toen was er een eigen doelpunt van Poulsen voor nodig om op gang te komen. Zoveel geluk heb je geen twee keer.

Er zal dus heel hard gewerkt, heel veel gezweet en heel veel gebibberd worden. Een goed resultaat hebben we nodig, anders moeten we volle bak tegen EN Duitsland EN Portugal. Zoals in 1988 en wat een geluk hadden we toen, zowel tegen Engeland als tegen Ierland.

Nee, een normaal en fatsoenlijk scenario waarbij Nederland de groep overleeft, moet gepaard gaan aan een overwinning op Denemarken en ik zie nog niet hoe. Trouwens, mocht Denemarken inderdaad de zwakke broeder blijken, dan zou het doelsaldo nog wel eens doorslaggevend kunnen worden en dan heb je meteen ook een grote overwinning nodig.

Gaat het nu beter?

Na schamele verliespartijen heeft Oranje in de voorbereiding weer eens gewonnen: 2-0 tegen Slowakije. Eerder schreef ik dat het niet lekker liep, maar gaat het nu beter? Vraag het aan Jan van Halst.



Het gaat dus niet beter. Hoe erg is het met Sneijder. Dat is de speler van wie ik steeds gedacht heb dat hij het team naar grotere hoogtes gaat stuwen. Nu is hij niet alleen geblesseerd, maar nog steeds niet danig in vorm. Dan maar hopen op Affelay - die was tenminste fantastisch. En wat Van Halst ook al zei: Met Huntelaar en Van der Vaart was het veel dreigender. Dus dan maar beginnen met Van Persie en Sneijder op de bank? Nooit.

Van Marwijk oogt niet als een revolutionair.

Dit is geen formaliteit

Twee jaar geleden, na een formidabele start in Euro 2008, ontmoette ons elftal de Russen, die moesten we kunnen hebben. Toen het niet meteen goed liep, ontspoorde het spel van onze jongens en werd het niks. Ik ben bang voor een vergelijkbaar nonchalante zelfoverschatting in de wedstrijd tegen Uruguay.

Deze wedstrijd is geen formaliteit. Het is geen pot die we wel even winnen. De Uruguayanen laten zich niet zomaar van het veld schuiven.

Het zou geheel in stijl zijn en conform het principe dat Oranje me kapot laat gaan op het ergste moment als het juist hier gebeurt. Ik geloof dat nu verliezen pijnlijker zal zijn dan in de finale. Want verliezen van Duitsland of Spanje, hoe jammer ook, dat mag nog. Van Uruguay, met de haven in zicht, dat is de totale verspilling van een geslaagde campagne.

Oh wee...

Dat kan niet goed gaan

Met zoveel teleurstellingen in dit WK, heb ik er weinig vertrouwen in dat het met Oranje anders zal zijn.

Het is niet zo dat ik persoonlijk teleurgesteld ben in Italie, Frankrijk, Engeland, Duitsland of Spanje. Ik vind het echter wel een veeg teken dat de elftallen van deze grote voetballanden niet in staat zijn gebleken een goed resultaat af te dwingen toen ze het echt nodig hadden. Het lijkt me dat dit WK het WK van de onmacht is.

En trouwens, ook als Oranje ons van dit soort frustraties spaart in de wedstrijd tegen Japan, dan wacht ons een spelletje om des keizers baard tegen Kameroen.

Neerlands avontuur in Zuid-Afrika - Scenario's (3.2)

De late gelijkmaker van Morimoto tegen Denemarken betekende dat Nederland opeens de groep gewonnen had en de Denen de tweede plaats pakten en dat kwam ze eigenlijk wel goed uit. In groep F had zich namelijk een sensatie voltrokken. Ten eerste hadden de Slowaken verloren van Nieuw-Zeeland, maar daarvoor hadden ze zich gerevancheerd met overwinningen op Paraguay en in de laatste wedstrijd op Italië. De Italianen, konden zich dit verlies permitteren, maar het gevolg was wel een tweede plaats in de poule.

Group F	PL	W	DRAW	L	GF - GA	PNT
Slovakia	3	2	0	1	3 - 2	6
Italy	3	1	1	1	6 - 2	4
Paraguay	3	1	1	1	5 - 5	4
New Zealand	3	1	0	2	3 - 8	3

Derhalve moet Oranje in de tweede ronde meteen al aan de bak tegen de regerend wereldkampioen. De Italianen zijn gebrand op een dubbele revanche, niet alleen willen ze de blamerende 3-0 van Euro 2008 uitwissen, ze willen ook na de smadelike nederlaag tegen Slowakije bewijzen dat ze er staan. Met hartstochtelijk voetbal beginnen ze aan de wedstrijd en schieten er meteen al twee in. Bij het tweede doelpunt raakt Stekelenburg geblesseerd, net als Schrijvers in 1978.

Nederland laat zich echter ook niet onbegtuigd. Na het eerste Italiaanse doelpunt maakt Van der Vaart al snel gelijk en ook de tweede voorsprong van de Italianen wordt, door Van Persie, nog voor rust geëgaliseerd. Daarna volgt een tweede helft waarin geen van beide ploegen meer tot scoren komen.

Al vroeg in de verlenging maakt de invaller Huntelaar 3-2 en lijkt het weer goed te gaan. Echter, in de tweede helft van de verlenging komen de Azurri op 3-3 en zelfs op 3-4. Er volgt een wanhoopsoffensief van Oranje. Een afstandsschot van De Jong wordt geraakt door een verdediger en zo wordt het 4-4. De voorbereidingen voor penalties worden al genomen als vlak voor tijd Elia in het strafschopgebied wordt neergelegd. Van Persie scoort via de strafschop die wordt toegekend. Nederland - Italië 5-4 na verlenging.

Wordt vervolgd...

Nogmaals Ierland 1988

Wat hebben we gejuicht bij het doelpunt van Kieft, wat was de ontlading groot. Maar hoe zaten we ervoor, totdat dat doelpunt viel? Hadden we er het volste vertrouwen in dat we die Ieren wel even zouden oprollen? Geleidelijk toch niet meer zo zeker? Toch?

Misschien moet ik een ander voorbeeld ophalen. Wedstrijden van Oranje waarvan er zo velen zijn. Ons elftal domineert, heeft het meeste balbezit, combineert, maar komt niet verschrikkelijk dicht bij de goal. En als er een kansje komt, wil die bal er maar niet in. Moet ik werkelijk namen noemen?

Laat ik toch nog maar even bij Ierland 1988 blijven, want daar blijft de dubbelhartigheid het meest zichtbaar. De bal wil er maar niet in, maar onze jongens blijven voetballen en zolang de pot niet afgelopen is, kan hij er toch nog in gaan - toch? Dus ook al zit je met het zweet in de handen, ook al begint de frustratie allengs zich meester van je te maken, je grijpt je krampachtig vast aan de hoop, aan de droom. Daar heb je al die tijd voor meegeleefd, daarvoor kijk je naar deze wedstrijd. Het is dus nog te vroeg om te gaan balen, om te gaan vloeken, om te gaan huilen. Daarom juich je zo krankzinnig hard als Kieft die bal er zo miraculeus inkopt en daarom ontgaat het je dat Van Basten buitenspel staat.

Wat een opluchting. Goed weggekomen en het bouwen aan luchtkastelen gaat onverdroten, ja zelfs met vergrote energie voort. En zo worden de fantasieën alleen maar grotesker en moet de val alleen maar dieper worden. Want die wedstrijd dat hij er ECHT niet in wil, komt onvermijdelijk.

Waarom kunnen we niet zeggen: we hebben gezwijnd en de volgende wedstrijd met een gelatener gemoed aankijken?