Mijn orakel dit WK was niet de inktvis of de parkiet, maar de geplukte en al dan niet gepelde noten van mijn collega op het werk. Zijn verzameling kwam steeds overeen met het doelsaldo van Oranje en zo kon je de komende uitslag in de noten lezen: ongepelde noten (kleur oranje) doelpunten voor, gepelde noten (kleur beige) doelpunten tegen.
En hoe staat het saldo vandaag, voor ik vertrek van kantoor? Er zijn vijf nieuwe noten bij...
De vorige keer kwam daar nog verandering in, omdat mijn collega langer doorwerkte dan ik. Dus ik heb hem gevraagd of hij vandaag nog nieuwe gaat plukken. Antwoord: nee. Ga je nog noten pellen voor je weggaat? Antwoord: Ik denk het wel.
Dat betekent voor vanavond, vijf doelpunten, maar de verdeling is me niet bekend. Zoals het nu staat is het 5-0, maar ja, met elke noot die van zijn jasje ontdaan wordt, verschuift er een goaltje naar de Spanjaarden.
Dus het blijft spannend. En om de spanning wat te verlichten: zingen...
Vandaag moet het dus gaan gebeuren. Een kans van eens in de 32 jaar en ondanks mijn aangemeten pessimisme op dit blog, ben ik gematigd positief. Als niet over het spel van onze jongens en de uitslag, dan wel over mijn vermogen om wat voor tegenslag dan ook mentaal op te vangen.
Mocht mijn zwartgallige voorstellingsvermogen overtroffen worden, dan staat mijn eigen gebrouwen gemberlikeur klaar om het leed te verzachten.
Het is niet zo overweldigend als aan de vooravond van de match tegen Brazilie toen vrijwel alle voorspellers op het internet een nederlaag voor Oranje aankondigden, maar ook nu worden wij als underdog gezien:
