woensdag 16 mei 2012

Gezond EK - of hoe het deze keer anders is

Dit blog is ooit begonnen met een negatieve doelstelling: niet meer tenondergaan in weerzinwekkende treurnis als gevolg van verlies van Oranje op het WK. Eigenlijk is dat gelukt. De finale van het WK 2010 werd verloren; ik heb een nachtje wat minder geslapen en daarna de draad van normaal leven weer opgepakt. Precies wat ik met dit blog wilde bereiken.

Ik zou de invloed van mijn schrijfsels niet willen overschatten. Je kan je ook afvragen of al de zorgen vooraf wellicht erg overdreven zijn geweest. Waren die niet opgeklopt in plaats van het euforisch optimisme en opgewonden aandacht voor alle verrichtingen van onze jongens? Waar kwamen die zorgen nu eigenlijk vandaan?

Het kwam natuurlijk door het EK van 2008. Dat was zeker geen gezond EK. Dat ging vooraf met realistisch pessimisme - we moesten immers beginnen met spelen tegen Italië -de wereldkampioen- en tegen Frankrijk -de nummer twee van het WK. Dat werd gevolgd door een waanzinnige euforie omdat die twee wedstrijden in eclatante overwinningen werden omgezet. Opeens waren we favoriet. Ik herinner me zelfs dat ik in onbelangrijke statistieken begon te rommelen - als we dit EK zouden winnen zouden we het meest succesvolle land op alle EK's worden - NOG een manier om Duitsland te verslaan. Helaas we verloren van Rusland en ik verviel in diepe misere en zelf aangedaan fysiek ongemak. Dat had de toon gezet en dat wilde ik voorkomen.

Voor het EK van 2012 is de toon niet door het vorig EK, maar door het WK van 2010 gezet. En of het nou aan dit blog heeft gelegen of niet, feit is dat er geen kater te verwerken is. Heeft dit blog dan eigenlijk nog wel zin? Aha! Toch wel!

Al tijdens het WK viel het me op dat er een andere vijand voor een gezond WK dan wel EK op de loer ligt. Het andere uiterste van de ongezonde euforie: de ingetogenheid die er een reactie op lijkt en die je zou kunnen verkopen als fraai realisme, maar die toch te dicht grenst aan lamlendige onverschilligheid, of angstig inhouden. En dat is dan toch ook weer jammer. Genieten is ook gezond en in deze gemoedstoestand is het lang zo leuk niet. Het is toch ook wel zo fijn om lekker mee te leven en te hopen op iets moois. De euforie van 2008, na de wedstrijden tegen Italië en Frankrijk mogen dan een pijnlijk vervolg hebben gekregen, maar het was toch ook ontzettend fijn.

Uiteindelijk gaat het bij Gezond WK (of EK) erom om ten volle te genieten, lekker vrolijk en optimistisch te zijn en in staat blijven na de onvermijdelijke teleurstelling over te gaan tot de orde van de dag zonder kwalijke naweeën.