Ik was buitengewoon tevreden over de wedstrijd Nederland-Denemarken. Het kon veel slechter, als het een eclatante overwinning met betoverend voetbal was geworden, dan waren we weer exuberant gaan hopen. En ook niet zo goed als het een gelijkspel of een nederlaag was geworden en we weer aan het lijden waren.
Nu was er een overwinning, zonder dat er geimponeerd was. Een goed resultaat, dat alle opening laat op een goed vervolg, maar geen excessief gedroom. Het is niet zoals in 2008 dat ik geheel delirisch was van de grote, swingende overwinningen op Italie en Frankrijk.
Maar wacht eens even... Hoe swingend waren die nu helemaal? Laat ook deze overwinning niet de ruimte tot het hebben van opgeklopte hoop? Is dit niet het moment geweest dat ik dacht: nu hebben we die ene slechte wedstrijd gehad, we hebben hem desondanks gewonnen en vanaf hier crescendo? Je gaat zo makkelijk voor de bijl. Beter dat de Denen die paar goede kansen die ze gehad hebben erin geschoten hadden. Dan waren we nu op tijd ontnuchterd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten