Net als de New Humanist wil ik maar wat graag op mijn blog met al dat bijgeloof korte metten maken. En bidden voor je elftal, wel, dat is geloof, dat kan je geen bijgeloof meer noemen, dus daar hebben we al helemaal geen geduld mee. Maar als je wilt kan je de rest van het artikel van New Humanist lezen en dan ligt er een opmerkelijke verrassing te wachten.

Wat ik zou willen stellen is dat het bidden en de rituelen dezelfde functie vervullen als die zogenaamd rationele exercitie met het speelschema. Ik doe het ook, ik kan het niet laten. Ik heb al een spreadsheet gedownload waar het schema als invuloefeningetje klaar ligt. En ik zeg uit ervaring: het froebelen met het schema is een vorm van in de stemming komen. Het is een manier van het opbouwen van de hoop op een magnifieke zomer.
Ik zeg niet dat je niet mag spelen met het schema. Ik wil zelfs niet zeggen dat je niet mag bidden. Ik wil alleen maar waarschuwen voor wat er eigenlijk gebeurt. Dat we bezig zijn onze opwinding te vergroten en daardoor de val aan het eind verergeren. En ik blijf maar vragen of dit ook anders kan. Laat ik de komende dagen me maar eens verdiepen in spelen met het schema.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten